Dźwięczny odcień niepewności

Stolica czeka na innych, tych bardziej wybranych,

stłamszonych codzienną gonitwą po sterylną burzliwość.

Małych ludzi o dużych wątpliwościach.

W wielkim strachu odpycha ciężkie powietrze.

W czerwonej masce usiadł człowiek.

Nie miał gdzie ugotować herbaty, pozbawiony powiek

Rzęs odpychających brudy tego miasta

Nie miał źrenic w których odbiły by się kawałki pobitego wcześniej szkła.

Jakie było życie człowieka w masce?

Czy piął się po drabinie drapaczy chmur?

Uczył syna jak marzyć?

Używał tylko jednego kremu do golenia?

Nie znosił smaku aronii i zapachu palenia?

Stolica czeka na innych, tych którzy boją się samych siebie.

Pytają chodź znają już odpowiedź.

Powiedz mi, że mogę żyć w tobie w niewiedzy.

Będziesz małym miasteczkiem, moim dźwięcznym odcieniem niepewności.

Zagadką którą będę rozwiązywał przez całe życie.

Muzyczną zagadką pełną tysięcy odpowiedzi.

autor

niepoprawnygrafoman7

Dodano: 2009-10-01 11:59:12

Ten wiersz przeczytano 728 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie