Dzwoneczki

Zapadła cisza, absolutna głusza.
Oprócz nas. Tylko dzwonią w uszach
dopiero przebrzmiałe muzyki
a w chińskich dzwoneczkach czas.
Wiatru nieśmiałe dotyki,
możliwe, że oddechy nocy,
może też i nasze gasnące płomienie
płyną przez dzwoneczki w ciszę
przebrzmiałym istnieniem.
Miarowo grają chwil słodkich zmęczenie,
niemiarowe z ciała złączone przedtakty,
lecz serca biją jak w jednym systemie.
W oparach oddechów
energia zamiera, co drzemie
jeszcze w naszych ciałach
i wraz z westchnieniem
parą uleciała.

Cichutko, niespiesznie, po wilgotnej skroni
łzę szczęścia zmęczenie dyskretnie uroni,
zaiskrzy w niej Księżyc przejrzyste spojrzenie
i tysiąc razy położy na niebie.
Jego blask pochłonie nocy tajemnicę,
my emanujemy nasze pożądanie,
wiatr je utuli w miłosnej muzyce
i nabrzmiałe ciszą w dzwoneczkach zostanie.

Gent

autor

HENO

Napisany: 2007-11-12 Dodano: 2007-11-12 00:59:04

Ten wiersz przeczytano 877 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie