Ech, durni poeci
Nie tylko wielkim poetom...
Poeci?
Zamierzam
pomodlić się za nich.
Niech piszą,
wymięci,
przez życie skopani.
Opluci przez miłość,
we fleszach latarni,
w błękitach absyntu,
żywi choć umarli.
Niech ich diabli!
Serce aż dławi się
w wierszach.
Nie jestem ostatnia
i nie byłam
pierwsza,
która umie wzruszyć się
w magicznych strofach.
Ech, durni poeci!
Jak tu was nie kochać?
autor
wielka niedźwiedzica
Dodano: 2015-02-14 18:11:34
Ten wiersz przeczytano 5649 razy
Oddanych głosów: 72
Rodzaj Rymowany
Tematyka
Walentynki
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (149)
blondi(Dorotko:), Lechu pozdrawiam serdecznie:)))
Kochaj i całuj wierszy swych nie żałuj. pozdr.
Świetne, i jak tu nie kochać imienniczko moja-:)
LenoC, MC, dziękuję dziewczyny:)))
LenoC, MC, dziękuję dziewczyny:)))
Madiś, DoroteK, Izyda45, serdecznie pozdrawiam:)))
Karacie, ty to umiesz spuentować!:))
(OLU), zrobiłam zakrętasy i nie wyszło (niby miała być
nić babiego lata) buuuu...:)))
Racja, jak nie kochać. Fajnie to ujęte w twoim
wierszu. Pozdrawiam
No jak tu was nie kochać??dobre pytanie.Pozdrawiam i
dobrej nocy.
A niech piszą :)
:-) właśnie jak, nie da się :-)
Świetny wiersz, Dorotko!
Pozdrawiam:)
Bo tego życie poetą uczyni,
kto się umie sobą, podzielić z innymi!
Pozdrawiam!
Dorotko, nie ukrywam podoba mi się Twoja propozycja -
dziękuję:) Jednak zostanę przy swoim;)