Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Ech ta starość…

Oczy blask straciły w swym łzawym zamęcie
i w bruzdach na twarzy ból wciąż zamieszkuje,
a żebra jak wręgi cielesne wygięte,
kręgi napinając na męki skazuje.

Drżące, chude palce niepewność oplata,
kształty bardziej ptasie niż ludzkie nadając,
wygląd przypomina kościotrupa brata,
tylko ciała jakby trochę więcej mając.

Gdyby chociaż nogi bardziej żwawe były,
może by na światło wywiodły z ukrycia,
a wspomnienia tęskne już tak nie paliły,
zamknięte na zawsze w labiryncie życia…

autor

M.N.

Dodano: 2018-08-26 11:05:35
Ten wiersz przeczytano 4978 razy
Oddanych głosów: 69
Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Ciało
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (72)

M.N. M.N.

Może czytałaś o podobnej tematyce, to jest świeży
tekst ze dwa tygodnie temu napisany... pozdrawiam

molica molica

Witaj,
dziękuję za wyjaśnienie.
Starość plus choroby to straszne połącznie.
Wyrazy współczucia dla dla bezsilności Syna.

Czy mogłam już kiedyś ten tekst czytać?
Czy to moje dejawu?

Pozdrawiam.

kaczor 100 kaczor 100

Takie refleksje przychodzą wraz z upływającym czasem.
Pozdrawiam Marianie :)

M.N. M.N.

Witaj Moli, oczywiście że masz rację w kwestii
starości ale ten wiersz napisałem mając przed oczami
moją mamę cierpiącą na artretyzm, zmarłą w wieku 93
lat z kośćcem mocno zniekształconym przez chorobę...
pozdrawiam Cię serdecznie i życzę długiego, pełnego
zdrowia i pogody ducha życia. :)

molica molica

Witaj,

uparcie ...
Myślę,że to jedna strona starości, ta najciemniejsza,
najstraszniejsza...

Z pozdrowieniami od staruszki.

elka elka

Życiowo prawdziwie poruszajaco...Nic nie poradzisz -
starość nadchodzi
Pozdrawiam

użytkownik usunięty użytkownik usunięty

Na codzień jestem świadkiem jak człowiekowi trudno żyć
gdy jego skorupka trać sprawność w codziennym życiu.
Dobry wiersz, pozdrawiam serdecznie:)

karmarg karmarg

poruszający życiowy przemijanie - starość ta
niedołężna to smutny okres w życiu człowieka ...
pozdrawiam:"-)

lanatictodeath lanatictodeath

Absolutnie prawdziwe i przepiękne słowa.

szuflada szuflada

czuję przed nią respekt i troszkę się boję
kłaniam:))

użytkownik usunięty użytkownik usunięty

Jesień się zbliża, więc nie sposób o przemijaniu nie
myśleć... smutny, acz piękny wiersz :-) Pozdrawiam
serdecznie :-)

ROXSANA ROXSANA

Jak człowiek się starzeje i te nogi już nie takie
żwawe, to powracamy do wspomnień , nie zawsze miłych.
A czasami lepiej by było, gdyby się nie obudziły.
Miłego poniedziałku M.N.

Donna Donna

Witaj. Ano ech ta starość, nie rozpieszcza i nie
oszczędza.
Moc serdeczności.

ewaes ewaes

Wzruszająco o przemijaniu. Bardzo mi się podoba
Pozdrawiam serdecznie

wandaw wandaw

Poruszyłeś mnie swoim wierszem MMarianie
Pozdrawiam serdecznie :)

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »