Echo milczenia

Nie pytaj mnie, dlaczego już się nie odzywam...
Nie pytaj mnie, kiedy znów mój głos zadrży w ciemnościach,
a mój ciepły oddech ogrzeje zmarznięte powietrze.
Nie pytaj mnie...
nie pytaj już... zbuntowany romantyku...

Odezwała się znów cześć mnie,
która w milczeniu nie mogła wytrzymać.
Lecz druga wciąż się buntuje i krzyczy, bijąc, szarpiąc, gryząc...
Nie pytaj już...
…nie pytaj... zbuntowany romantyku...

15.05.2005r.

autor

agnus

Dodano: 2005-05-15 20:43:51

Ten wiersz przeczytano 530 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie