Egocentryzm poety

Piszę wiersz dla tych, bez których
nieobecności
żaden nie powstałby w ogóle.

Dedykuję go przyjaciołom,
na problemy których nie rozpraszam się
i mogłam przeczytać
?Z genealogii moralności? Nietzschego.

Z serdecznościami dla dziadków,
do których nie chodzę.
Pamiętam o wszystkich niebyłych
psach, kotach i dzieciach.

I dziękuję kapłanom mojej niewiary,
że istnieją na tym świecie bóstwa,
którym nie poświęcam.

autor

Meridon

Napisany: 2012-10-12 Dodano: 2012-10-13 23:24:58

Ten wiersz przeczytano 548 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie