Eklezjogenna
przekrój, a znajdziesz skrytkę, w której
poupychałem
odlewy z silikonu i brązu
nieco wyrośnięte Anny Frank, piwnookie
czarnulki
hordy Azjatek, tak pokornych
że aż przeobraziły się w bestie
poruszamy się jednakowym rytmem
w muzyce zawarty jest ekstrakt, ziołowy
eliksir
na poprawę. czegokolwiek - widzenia,
myśli
tylko serc nie goi (źle dobrano
proporcje
albo maź zwietrzała na przestrzeni lat)
wtul się. zdjęcia dojrzewają w metalowej
komodzie
na dnie sadzawki
rdza pokrywa papier, mamy piegi
i pomarańczową krew
zmarszczki tną nasze odbicia
(stateczność, statyczność- jesteśmy
młodsi
bo pozbawieni złudzeń)
inne kobiety, faceci związani gumką
recepturką
- to fałszywy dźwięk, dysharmonia
powodowana
nadmiarem miłości, to szklany strach
ufaj mi bez potrzeby
nie trzeba wyznawać
Florian Konrad
Komentarze (5)
To jest wow, czyli super napisane.
Jak zawsze fajnie. Zilustrowalbym fotografiami z tak
zwanych swierszczykow i podkladem muzycznym zespolu
Batushka :)
Jak zawsze intrygująco. Dzięki próbie rozszyfrowania
tytułu, poczytałam co nieco na temat nerwicy
eklezjogennej. Jeśli idzie o przekaz, to jak na razie
jest dla mnie niezrozumiały. Poczytam jeszcze, a może
komentarze innych rozjaśnią mi w głowie. Dobranoc:)
Śliczny wiersz:)
Kolejny z przyjemnością :-)... tam i tu :-)