Ekran (Stella)
w Zeszycie czarnym
Ekran śpi w śniegach, wieloryb go nosi w
oku,
psy zasypują kośćmi, nagrobek, Stella na
Marsie
Obrasta ocieka, przypomina stół zastawiony,
aktywność kałuży
kałuże to jego pierwiosnki, ekran
rozproszony, prześcieradło
okrągły blat, na nim zdjęcie stoi - tykwa i
dwa ziarna jak gwiazdy -
po bokach bluszcz, górą trzody ciągną do
wodopojów jak góry
Coś żywego na ścianie bloku, projektor,
bajki, atrament i misa
Żywy obraz duszy za górami i czaszkami, za
kratami i trumnami
Lustro naprzeciw obłoków, wody, niebo,
ziemia z odbicia nieba
Amulet niczyj będący w czyimś chwilowym
posiadaniu
Można uciec ekranem - złudzenie - są gdzieś
ekrany jako
aktywności rzeczywistości, punkty, węzły,
dziania się w trupach
w blond włosach w nocy
autor
Belamonte
Dodano: 2021-01-16 10:41:29
Ten wiersz przeczytano 1348 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
tak samo jak anna wyobrażam sobie ekran monitora lub
telewizora, który jest oknem na świat...:)
Mnie Twój ekran przypomina ekran telewizora- wszystko
w nim jest...
I jeszcze dodam.
Fajnie że jesteś i piszesz.
O! drugi dziś czytam.
Poetycki bardzo.
Z tym odbiciem lustra to o gwiazdach pomyślałam.
To co my widzimy to jest światło odbite, bo w
rzeczywistości to ona już dawno zgasła.