El ingenioso hidalgo don...

A gdyby się udało spisać, wszystkie marzenia i pragnienia.
Nim życie zgaśnie, zanim cisza wymaże postać i wspomnienia.
Co było, dzisiaj tylko w głowie. Przelotne myśli i obrazy.
Lecz ich nie spiszę, nie opowiem choć nie brak sił by się odważyć.
Tylko te słowa, wciąż ich mało. oddać co w sercu mi kiełkuje.
Jedynie w duszy pozostały uczucia byłe, wciąż je czuję.
Wciąż myśli gubię, nadal błądzę, niczego się nie nauczyłem.
Don Kichot z Manchy ten ja sadzę szczęśliwszy był bo nieświadomy.

Znów ktoś przeszkodził.

Własnym torem przebiega sobie obok życie.
Patrzę na życie urzeczony. Rozumiem życie znakomicie.
Lecz co mi z tego że rozumiem, mało przejęty swym istnieniem.
Skrzydła rozłożę, jednym skokiem znowu uniosę się nad ziemię.

autor

ArekZ

Napisany: 2010-09-17 Dodano: 2010-10-25 11:36:22

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie