emerytka

Jestem emerytką,
biedną, schorowaną,
już się nie podmywam,
ledwo wstaję rano.

U lekarza siedzę,
przez prawie dnie całe,
gdyż chorób u mnie sporo,
i ciało me spróchniałe.

Ruszam się powoli,
o dwóch laskach kroczę,
na tyłku mam pieluchę,
bo się czasem zmoczę.

Do pojazdów wsiadam,
z całe dwie minuty,
gdyż w nogach mam od dawna,
dwa stalowe druty,

lecz

Gdy widzę gdzieś w tramwaju,
miejsce nie zajęte,

to

sił mi wnet przybywa,
puszczam te dwa kije,
i niczym dzika puma,
lub zwinny aktor na scenie,
rzucam się i ja,
na to wolne siedzenie.

wybaczcie wszyscy ci, którzy poczuli się dotknięci....

autor

mikron

Napisany: 2006-11-24 Dodano: 2006-11-27 17:50:06

Ten wiersz przeczytano 1692 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie