EPITAFIUM

Witaj Robercie, dawno u Ciebie nie byłam i się
przestraszyłam, że już wszystkie Twoje wiersze
przeczytałam, ale na szczęście znalazły się jeszcze
te, w których nie byłam :)) Smutny lecz piękny wiersz
i bardzo wzruszający...Pozdrawiam ciepło :)

piękny lecz smutny wpleciony w super metafory:)

Tak! Poslucham autora nie bede miała czasu, ani na
samotność, ani na rozstania ani nawet śmierc !? jak
przyjdzie to nawet jej nie zauważę! Bede zajęta~
życiem ~ może mnie mnie nie rozpozna z wezwania!
Głęboki wiersz, dla mnie bardzo smutny. Pozdrawiam
serdecznie:)

Dla mnie zaś , temat śmierci jest zawsze smutkiem. Ja
w mojej głowie bede zyla wiecznie, ale wiersz ładny.

Muza potrafi inspirować i a Twój wiersz zatrzymuje
czytelnika.
Pozdrawiam serdecznie :)

Witaj Olu
wiersz się zaczyna od słów gdy będę umierał ...

W pewnym momencie jesteśmy pomiędzy życiem i śmiercią
i tak naprawdę my jeszcze jesteśmy a wszyscy dookoła
już nas opłakują. Nikt tak naprawdę nie wie czy jest
życie po śmierci a niektórzy przez chwilę tam byli ale
jeszcze do życia wrócili;)))

Wbrew pozorom wiersz niesie nadzieję... nie cały umrę
i właśnie nadzieja na przyszłe życie po życiu które
było tylko etapem...

I te sianokosy są właśnie nadzieją symbolizują coś tak
oczywistego trzeba pracować by żyć, aż czuć już ten
chleb pachnący zbożem...

Ujmujący wiersz i zarazem niesie głęboką refleksje?
Robert, śmierć w poezji zawsze jest czymś
wysublimowanym i zarazem wspaniałym tematem;)
Twoje epitafium, urzeka i zarazem porusza tylko z tym
pocałunkiem to lekko przegiąłeś nie całuje się osoby,
która umarła z powodu na jad trupi, to tak na
marginesie;)

Pozdrawiam serdecznie i z uśmiechem, Ola:)

Witaj,

poeci i wierszokleci mają obowiązek pisać o życiu i
jego kresie.
Tak jak to widzą, albo chcieliby
przeżywać...

Bez stressu, bez lęku w sobie i swojej fantazji
sposób.

Uśmiech i pozdrowienia /+/.

takie słowa czyta się... by po chwili w swój świat
wejść i: swoje pożegnanie napisać...

Piękny wiersz ...jestem takiego samego zdania ...

Wiersz ten jest bardzo wzruszajacy i wypelniony
spokojem. Nie ma w nim lęku, tylko życzenie aby
towarzyszyła mu cudowna muza, która delikatnie
przeprowadzi go na tamtą stronę życia. Pragnie dotyku,
czułości i miłości, pocałunku i zachowania wspólnych
wspomnień. Idealne umieranie. Otarłam łzy wzruszenia.
Piękny wiersz! Autorowi życzę dużo
zdrowia!

a mnie dzisiaj oświeciło i wycofuję poprzednią uwagę,
bo odczytuję jak powinno być, Autorowi chodziło o
panią duszy a nie o duszę jakiejś pani. I już jestem w
domu. Uwaga poprzednia wycofana.

Pięknie.

Już wczoraj sobie upatrzyłem ten kapitalny wiersz do
smakowania :-) Perełka. Niskie ukłony dla Autora :-)

Prawdę mówiąc nie koniecznie rajcują mnie wiersze o
odchodzeniu. Nawet staram się unikać filmów jeśli wiem
że finał będzie tragiczny i choćbym bardzo się starał
to i tak nic na to nie poradzę. Twój wiersz jest
napisany wprawną ręka. Czyta się go gładko i za to
zostawiam plusa. Przedstawiasz w nim jakieś
wyobrażenia tej chwili, jednak pomimo wszystko wiedz
że czas sam się tym zajmie najlepiej i napisze
odpowiedni oraz nie znoszący sprzeciwu scenariusz.
Takie są moje odczucia i tyle. Pozdrawiam z plusem:)