Epitafium dla S.

Gdzie Ty, słoneczko
najukochańsze jesteś?
Gdzie Cię szukać mam?
Wokół tylko rozmyte szkła
pusty świat

Gdzie te straszne
moce Cię zabrały?
Upychając gdzieś po kątach
zielone liście tamtych dni...

Widzę jak biegamy razem
po pachnącej łące
kolorowe motyle
szumny wiatr
słuchamy, jak rozbudza się świat
a poranna chłodna rosa
obmywa nas ze złych chwil
chrzci ten dzień...

Gdzie Ty jesteś
mój mały łobuziaku?
Nie widzę, nie słyszę
nie czuję
PUSTKA

Jedynie Twój biały puch
siada mi na nosie
i prosi: trzymaj się

Dokąd dalej iść?
Wraz z Tobą znikł
mój złoty szlak

Tracę sens
w lekkiej nocy
szafirowy sztylet
przebija mą dłoń

Przepraszam
za twe rany
bolały, wiem
teraz zatruwam się nimi

byłaś piękna
ale teraz już Cię nie ma....

proszę...
udrap jeszcze raz
me usta
aż do słodkiej
krwi....

36/98

autor

Malinaa

Dodano: 2004-08-01 19:52:45

Ten wiersz przeczytano 363 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie