Epitafium III

Chciałbym wyobrazić sobie Twój ruch
Twoje wdzięki
Zastygłaś , nie możesz podnieść głowy ni ręki
Nieruchoma . Jedynie duch

szepcze mi do ucha pieśni twych słów
niczym wiatr poruszający liśćmi , gałęziami .
Czekam na początek mimo że jest za nami,
to , co pełnią było , kwadrą . Zmieniając się w nów .

Prawdziwy początek , tego co za koniec już uznali .

Gdzież leży odpowiedź ? W Twojej fotografii ?
W zdjęciu nad którym widzę groźne cienie ?
Opowiesz mi kiedyś ? Nie mów , nie potrafisz ?
Skąd bierze się łaknienie i nienasycenie ?

Wiem że koniec jest początkiem
a to co odchodzi przychodzi od nowa
tam gdzie nie pada słowo , padają inne słowa
te , które są inne , które są wyjątkiem !

Obraz Twój jak fetysz w swych ramach zaklęty
jest czymś jak więzienie lub czymś nieruchomym .
Mimo że żyjesz gdzieś , on snem śpi uśpionym
w swych ramach nożycami z góry z dołu przycięty .

Nadchodzący świt i zmierzch w tej samej fakturze ,
dwa słońca ze sobą sklejone do siebie ,
jeden obraz w dole ten sam znów na górze
gdzie wiatr chmury gna po ziemi , po niebie !

Ty i Ja . Ja , znów gdzieś ty
mam o tobie piękne sny .

autor

30iel

Napisany: 2017-08-04 Dodano: 2017-08-06 07:18:31

Ten wiersz przeczytano 458 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie