EPIZOD...
Cud niepamięci ciągle mnie kręci;-)
Jak prosto było zetrzeć
Twoje linie papilarne
Z moich pośladków i ud,
Uwielbianych od miesięcy
Jak zgrabnie wyczyściłam
Wycieraczkę ze śladów Twych stóp
Kiedy dzwoniłeś do drzwi mego serca
A ja wciąż nie odbierałam...
I wypędzić demona,
Którym się stałeś przez nieuwagę
I chciałeś wysysać krew po kropelce
Choć nigdy Ci nie pozwoliłam...
I z włosów uczesanych zebrałam błoto,
Pozostawione przez Ciebie
Niedbale przyklejone do twarzy
Zmęczonej Twym jestestwem
Już nie pamiętam Ph Twojej skóry
I zapachu Twojego nasienia
Spływającego po ciele
W domysłach przytulnego poddasza...
Gdzieś, kiedyś byłeś
Zaplątany w mojej przestrzeni
A ja jak w amnezji - niepamięci
Minionego czasu
Prawie nie pamiętam już nic....
Czasem wydarza się coś czego chcemy - w danym momencie...lecz mija mała chwila i...zdarza się cud niepamięci (na calutkie szczęście;-))
Marsell
Komentarze (8)
Mirabelko Ty moja...wiesz,że dokładnie miałam tę samą
myśl odnośnie tego co napisałaś, a jednocześnie
czułam,że chcę podkreślić niepamięć, może zdwoić przez
to rolę zapomnienia...dziękuję więc za opinię kochana
:)
Ewci i reszcie też dziękuję
Niesamowity jest ten erotyk
Może to rzeczywiście cud ta niepamięć i może to
dobroczynna umiejętność nie pamiętać.
Czasem warto uciec, by ocalić siebie.
Pozdrawiam:)
PS; Moim zdaniem, to bardzo osobisty wiersz.
Wróciłam pod twoj wiersz raz jeszcze , wydaje mi sie
ze powinnaś zrezygnować ze słowa (niepamięć ) w
ostatniej zwrotce i zakończyć po prostu ; a ja jak w
amnezji minionego czasu ; pozdrawiam
świetny wiersz:)
świetny wiersz o próbie zapomnienia
Zakołysały sie nasze fotele
dyszeliśmy jak psy od
chciwych pocałunków
zwierzeca tęsknota
w umiesionych twarzach
oczy błyszczące od emocji
jęki w uszach znakiem wielkiego
szczęścia - chyba tego nie przeżyjemy
powiedziałeś
Niesamowity wiersz Droga moja , stworzyłaś taki
klimat ze aż ciareczki przechodzą - genialny!
ucalowania