Erekcjato tylko pustka

Z tysięcy kawałków puzzli
Ułożyłem świat swój
Moją nibylandie, utopie
Azyl w którym czułem się bezpiecznie

Wtulony w obiciach matki
Śniłem o jutrze niepewnym i zawiłym
Gdzie słoneczna poświata zwiastowała koniec dnia
A srebrzysty wędrowiec obwieszczał swe przybycie

Fortuna była tam przychylna
Choć czasem wymierzała srogą karę
Gdzie ciepły deszcze zwiastował zawsze
Nadejście pani w czerwonych koralach

















...jesienią złotą zwaną

autor

Piotr Reguła PAN NIKT

Dodano: 2010-09-30 00:50:14

Ten wiersz przeczytano 516 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie