Ergo sum

Kartezjuszu cierpię, więc jestem,
Życie ponurym Boga gestem,
Rzeczywistość matematyką,
Nie wzniosłą, natchnioną liryką,
Sacrum zmiażdżone przez profanum,
Pij do dna trujące laudanum,
Zdradzone wszystkie ideały,
Mej duszy też się domagały,
Liczby, cyfry, zyski i straty,
Świat ludzkich uczuć kazamaty,
Poddać się im i być szczęśliwy?
Cisza, zostaje śmiech wzgardliwy.

autor

Pan_Michał

Napisany: 2014-09-20 Dodano: 2014-09-20 11:31:29

Ten wiersz przeczytano 478 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie