Eschatologia

Ujrzałeś czterech jeźdzców siejących zgubę wciąż
Wśród nich Nieskazitelny co Słowem zwyciężał
Za Nim Wojna szalała i Głód jak jeden mąż
Śmierć krwi morze przelała, aż przezeń Styks stężał.

Czyści sercem zabici w białych szatach stojąc,
Tą liczbą naznaczeni, sto czterdzieści cztery
Krnąbrny smok złych nawraca, otchłani się bojąc
On też zatracony przez portret końca szczery.

Niech wróżki po wsze czasy Twego słowa strzegą,
Że o dniu owym nie wie żadna z kart tarota
Tobie śmierci za życia, rozwarły się wrota.

Mądrze prawisz kto Alfą ,a kto jest Omegą
Wszak anioły nie wiedzą, kiedy kres żywota!
A my tak łatwopalni...cóż ludzka głupota.

autor

Damian Rabażyński

Napisany: 2008-12-04 Dodano: 2008-12-04 11:36:38

Ten wiersz przeczytano 1817 razy

Oddanych głosów: 36

Rodzaj Sylabiczny Klimat Wrogi Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie