Eutanazja anioła

gdzieś na dnie mojego serca anioł
upadł i wstać nie może
spuścił wzrok i głowę w pokorze
skulił się w sobie i szlocha
że włos siwy i nie to zdrowie
że samotny i nikt go nie kocha

żyły podcina wierszami
kasuje znajome obrazy
w zapomnienie wyrzuca marzenia
a ja mogę tylko skrzyżować dłonie
zacisnąć do bólu zęby
i patrzeć

z łaski wstrzymuję oddech
by umarł z niedotlenienia
zaś szumne słowo "przyjaciel"
nabiera nowych znaczeń
ktoś jednak krzyczy

"siostro tlen"

autor

pirania67

Dodano: 2008-09-30 08:12:01

Ten wiersz przeczytano 553 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie