Ewa

Pięknie napisane. Lekko i urokliwie. Plus
zasłużony:))))

Pięknie. W środku na pewno można ja odnaleźć.
Pozdrawiam Aniu :)

Witaj :-)

Wiersz wyjątkowej urody :-)

A ja byłem niegdyś pięknym Adamem ;-) ;-)

Mam też podobne skojarzenia do Wandy Kosmy :-)

Pozdrawiam serdecznie :-)

Każda z nas była kiedyś taką Ewą, dopóki życie nie
poopalało skrzydełek:) Miłego dnia Aniu:)

Czas zmienia nas.
Zostają wspomnienia i tęsknota.
Piękny wiersz Anno.
Pozdrawiam serdecznie

Dziękuję piękny wiersz

Taka Ewa to Skarb którego ze świeczką szukać:)
Wiersz Piękny:)

A ja mam skojarzenia z mitochondrialną Ewą i tęsknotą
za opisaną pełnią kobiecości. Pozdrawiam :)

Niejedna z nas (Basia, Kasia, Ania, Irena, Hania...)
była kiedyś podobną Ewą, ale... się zmyła :)) bo
życie, bo los, bo ludzie i takie tam inne :))
Ale obecna Ewa też ma liczne walory - nie gorsze, nie
lepsze... po prostu inne :)

Piękny wiersz.

I ja nie wiem, o której Ewie...ale żałuję, że nie
znałam wierszy :)

Nie wiem, o której Ewie tak pięknie, z nutką nostalgii
piszesz Aniu, ale wiersz zatrzymuje i bardzo mi się
podoba.
Pozdrawiam serdecznie :)

Pomyliłam się, źle wpisałam nicka - Stella-Jagoda - a
te piękne wiersze są.
Przepraszam, mea culpa :(

Magia poezji mieszka w Twoich wierszach!

Piękny, pełen ciepła wiersz, Aniu,
pozdrawiam :)