Ewangelia ludzi rozumnych

Niekończące się kolejki do zbawienia na promocji,
cena idzie w dół, byleś tylko dał się zwodzić.
Byle nie zabrakło złotych monet wrzucanych do sakwy,
strażników bram Raju, czekającego na wybranych.
Już nie liczy się prawda i światło dekalogu,
okrojonego chirurgicznym cięciem bezwstydnych proroków.
Wystarczy, że na ślepo padniesz im pod stopy,
nie musisz czynić dobra. Przepustka do Nieba czeka w banku idiotów.

Historia i przekazy zapisane w starodrukach,
przepuszczone przez program oczyszczający z wirusów.
Nic co kłuje w oczy sługusów pieniądza,
do umysłów szarych ludzi nie może się przedostać.
Prawda co odwraca bieguny dogmatów,
jak ten wirus usuwana w mrok milczenia. Święte Tabu.
Bo tu toczy się walka o najwyższy wymiar władzy,
O nic więcej im nie chodzi. Mieć każdego pod stopami.

Religia, co nie znosi kultu myśli heretyków,
uwielbia głaskać biczem mózgi swoich niewolników.
Objawiona wojnami, krwi przelanym martwym morzem,
dyktatorska sekta znaków i ołtarzy w imię Boga.
Zabiorą ci wszystko, byś cierpiał w próbie wiary,
w swoich poświęconych bunkrach ukrywają twoje dary.
Istota życia przegadana ich kazaniem z mównicy,
byle zdążyć zanim ślepe stado z amoku się wybudzi.

Jak ma wyglądać to Niebo powołanych?
Loże szyderców w suto opłaconych salach.
Kto nie zdąży, albo nie ma złotych monet na wydanie,
skończy w Piekle wymyślonym na zbiorowym haju.
Na tym dziś polega świat. Jak lokata w nieskończoność,
strach jedyną jest walutą, co nie straci na wartości.
Zawsze będą idioci potrzebujący kagańca,
nie braknie więc treserów. Chętnie wezmą ich na smycz, poprowadzą wprost do Pana.

Ile jeszcze miejsca macie w swoich niezliczonych skarbcach?
Ile jeszcze zagrabicie, żeby było dość i basta!
Ilu ludzi zginie w imię świętych priorytetów?
Gdzie jest świat myślących ludzi? Co jest z wami do cholery?
Czy już nie umiecie cieszyć się tym co macie tu, na ziemi,
na okrągło wystraszeni, że zapomną o was w Niebie?
Nie ma Boga w słowach terrorystów z krzyżem w dłoni,
żaden z nich nie sprzeda ci biletu w wieczny świat Aniołów!

To tylko jeden wielki szwindel, byś oddał ostatnią koszulę,
naciągają was od wieków, by mieć więcej, by mieć wszystko!
A w pałacach, pod osłoną ciężkich zasłon z skór trofeów,
dławią się szalonym śmiechem i drwią sobie z grzechu. Z ciebie.

autor

rebel

Napisany: 2010-10-10 Dodano: 2010-10-10 13:01:01

Ten wiersz przeczytano 784 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie