ezoterra

w lewym skrzydle Uriela zalęgły się kubiczne larwy
od teraz do końca eonu przygaśnie błyskotliwe
spojrzenie serafinów
usta Iblisa wymawiają ostatnie zaklęcia
skierowane w głęboki fiolet boskiego tronu
odsłonięty pejzaż przekracza na wyciągnięcie dłoni
granicę ludzkiego pojęcia
w nogach Lilith rozciąga się mgławica
lotnych fluidów, pradawnych cząstek ożywionej materii.

fragmenty apokalipsy przechadzają się
dostojnie po krawędziach żywiołów
zachęcają się wzajemnie
do wzmożonego wysiłku
pragnienie mocy nie daje usnąć
kręgi w plenerach astralnych
przepuszczają kolejne porcje stygmatów
układ nadal trwa

smukłość rąk tych istot przypomina źdźbła
kwitnących zbóż
trochę z renesansowych obrazów
trochę z płócien Beksińskiego
z każdym ich poruszeniem
na ziemi dokonuje się tysiąc zapłonów serc
wszystkie poranki świata wymawiają wtedy
wspólną inwokację prosząc o odrobinę
wytchnienia w obcowaniu z ludźmi
nam pozostają jedynie drżenia rąk i płytki
oddech wolnej woli skupiony na
przemierzaniu kolejnych tras kamaloki

autor

Bielan

Napisany: 2007-06-22 Dodano: 2007-06-25 12:22:36

Ten wiersz przeczytano 842 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie