[ Faktycznie ]

Późny wieczór,
asfalt przesiąknięty deszczem,
nastrojowa muzyka może gdzieś,
tańczy z cieniami w czyimś mieszkaniu

w mieszkaniu pustym od kilku lat

Idziemy obok siebie
między rozerwanym dialogiem
ciał astralnych

ze wstydem skracam swój monolog wyszeptany,
nie recytuję swojego wiersza głośno,
trzymam ręcę w kieszeni,
zaciskam w pięść


przechodząc przez kolejne ulice
naszego niedużego miasta,
tylko próbuję
nieudolnie poodychać Tobą
rozszerzając chodniki do rozmiaru warszawy

spacer i poszukiwania
trwały by parę takich samych wieczorów jak ten


Ale tylko worki zawieszone na gałęziach drzew
przypominają mi o.


Bo
mówią tak
głośno

autor

złodziejka marzeń

Dodano: 2008-04-23 09:09:23

Ten wiersz przeczytano 472 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie