Familjo dymbionkowo
Echo po lesie niesie
ta staro bojka ludowo,
że żyła kedyś w lesie
familjo dymbionkowo:
Była mama dymbionka
i był dymbionka tata,
była mało Iwonka
i miała Krzysia brata.
Cało familjo dymbionek,
borowki na obiod jodała,
pod grzibym miała domek,
liściami sie przikrywała.
Wszyscy ich w lesie znali,
od wilkow, aż po bobry,
bo chocioż byli mali,
to mieli serca dobre.
Szoł kedyś chłop na grziby,
zejrzoł kozoka z daleka.
Ale coż to za dziwy?
Spod grziba coś ucieko.
Uśmiychy miały na gymbach
i były w śmiysznych chutkach,
toż tak powstała legynda
o małych krasnoludkach.
Jak kedy na grziby podziecie,
zejrzicie te małe chutki,
to pamiyntejcie dzieci:
to nie som krasnoludki.
dymbionki - żołędzie chutki - kapelusiki
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.