Fatum

Pośrodku wrzasków świata szeptem serca krzyczę.
Chcę kropli zrozumienia w kraju żali i gróźb.
I choć chcesz mnie zabić, ja śmierci ci nie życzę,
Gdyż ciągle tonę w głębi morza błagań i próśb.

Jedyna rada rozbić głowę o mur cierpień,
Stoczyć się na samo dno albo niżej jeszcze,
Lepiej rozpłakać się jak niebo w słotny sierpień,
Czekać biernie i dać się złapać w strachu kleszcze.

Mimo wszystko ja nadal chcę biegać po wodzie,
Przełknę kwaśny napój i uśmiechnę się szczerze,
Poszukam nadziei w każdym słońca zachodzie,
Bo ja w zły los, fatum i czcze groźby nie wierzę.

Mój umysł zasnuwa niejedna myśl przekorna,
Sformułowań zawiłych cały gąszcz się mieni,
W żyłach krew się burzy, w ciele dusza niesforna,
Tu i teraz chcę dotknąć gwiazd, słońca promieni.

autor

rudibraun

Dodano: 2009-01-07 13:37:57

Ten wiersz przeczytano 706 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Sylabiczny Klimat Optymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie