Fatum
Twoje ego błądzi po życia wertepach,
to w czasie dryfuje, to gubi w
podnietach.
Tożsamości szukasz niczym mały Erno,
kiedy w lont wpatrzony liczysz czyjeś
kroki,
wyczekiwać musisz tę pustkę cholerną,
wsłuchiwać się ciągle w bolesne wyroki.
Sława nie pochwala żywych bohaterów,
skromność i pokorę posyła złośliwie,
w koło paradują półcienie frajerów,
samozwańcze VIP-y, zmierzające wniwecz.
Ulotnych obietnic losu nie doświadczysz,
nie dotkniesz miłości goniąc za ogonem,
fatum ci niczego wprost nie wytłumaczy,
drogi na przedpolu złudzeniem mroczone.
autor
HENO
Dodano: 2007-12-17 00:01:38
Ten wiersz przeczytano 1257 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
obietnice są jak dym ulotne,dodać fatum które często
kroczy obok nas=mieszanka nie do pokonania,super
podoba mi się...
Pędź na przełaj...nie daj się frajerom...
Fatum....ciekawa forma ukazania prawdy w nieco innym
świetle...pozdrawiam...
Cały wiersz na TAK - a szczególnie podsumowanie!
bierne poddawanie sie losowi nie jest jednak wyjściem,
a że ci niewłaściwi laury zbierają, jest już rzeczą
wręcz powszednią... nie ma co się denerwować, zdepczą
nas i nie będą żałować...pozdrawiam