Favonio

Favonio, kiedy jesteś, jest tak przyjemnie
Gdy w upale spraw przychodzisz
Tylko Ty, dwa gołębie i ja
To jest mój cały świat
Bo chociaż ludzi wokół bliskich tłum
Z myślami jestem sam
Mój favonio przybywa z nieba najczystszego
Jeszcze czuć powiew raju
Kiedy jestem na ziemskim skraju
Ty łagodzisz rozterki życia ziemskiego
Odchodząc, nie zapominaj, że upał powraca
Ja będę czekać wiernie u drzwi kościelnych
Otucho chłodna, aż je otworzysz i pocieszysz wiernych

autor

chaber

Napisany: 2005-06-02 Dodano: 2006-10-04 12:49:22

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie