Fazy utraty

Pierwsza faza – wściekłość
gdy zaczyna się opóźniony wybuch złości,
tłumionej wcześniej agresji do świata, do ciebie
za to, do czego dopuściłam, na co pozwolił los,
o ile coś takiego jak przeznaczenie w ogóle istnieje.

Wszystko jest tak otępiałe - i tylko nocą
cierpienie rozpływa się po całym ciele,
zakażając krwiobieg, docierając do miejsc,
które nie sądziłam, że mogą tak mocno palić,
drażnić pulsującym rytmem.

Zapijam więc ciemność - znów się we mnie tłoczy
I kiedy zamazuje się przed oczami obraz,
nic nie pomaga, a pocieszeniem jest fakt,
że następnym etapem utraty jest akceptacja.

Więc cierpliwie czekam na ten dzień,
gdy znów będę w stanie spojrzeć
w swoje odbicie w lustrze mówiąc:
kocham cię, jestem dumna, że przetrwałaś.

autor

Andie122

Napisany: 2018-05-13 Dodano: 2018-05-13 13:36:54

Ten wiersz przeczytano 579 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie