Feniksy

Choć przeżyłem wzlotów i upadków całą masę
będę pamiętał kto stał a kto tymczasem... "raczej.."
Ludzi których znam nie liczę i się nie wstydzę
rasy, narodowości, kasy, idę.
Ludzie nie chcą pamiętać o wstydzie tak to?
Muszą dalej rypać dalej rypać tak to..?
Hardkor w bani na zawołanie matko,
Radcom ufać czy nie? kto nimi jest - też ważne.
Dbać o to co się sprać nie może ani splamić,
Każdemu w potrzebie pomóc chyba że..
No właśnie.. licząc się z tym kreując sen
codziennymi ruchami walką ze sobą ze światem,
życiem z ziomkami, dziewczynami, wrogami..?
staliśmy wszyscy - te słowa wielu może interpretować
inaczej
I ja też
na fotkach przeglądam jak czas buduje, niszczy
wierzmy w feniksy - one wstają ze zgliszczy, z ognia
bo inaczej będziemy wierzyć tylko w pieniądza
i ch** na to kładę, że bywam nie elegancki
garść tych co wyglądają na takich,
że tak nie mają
wszyscy i tak przechodzimy przez życie
cały czas dorastając.

autor

Krzysiu

Napisany: 2010-01-05 Dodano: 2011-02-09 15:43:01

Ten wiersz przeczytano 540 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie