Fenix
Oto ona, słaba płeć
nielogiczna, neurotyczna
płonie..
Oto ona, garść popiołu
bezbronna na wietrze
znika..
Oto ona, w tłumie twarzy
cierpi w milczeniu
odradza się..
Oto ona, wzbija się
ze świstem skrzydeł
Fenix.
autor: Edyta Balowska
autor
Asymetria
Dodano: 2013-12-19 18:56:32
Ten wiersz przeczytano 1169 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Całe nasze życie to sinusoida. Pozdrawiam.
oto i Ona nie istniała a jest
Wymowny i sugestywny przekaz - no właśnie na
pograniczu samotności - świąteczne pozdrowienia
Widzę zgrabne, doprawione zaradnością prawdy oblicze.
ciekawie ....oto ona jest odradzona będzie ....
pozdrawiam:-)
Bardzo ciekawie...Pozdrawiam:)
intrygujące miniaturki, pozdrawiam
Zaczynasz żyć od nowa, wzbijasz się wyżej. To dobrze,
zgubisz samotność. Pozdrawiam
Pozdrawiam
intrygująco pozdrawiam
Ciekawie... Pozdrawiam ;))