Filmowa opowieść

Tak się zaczyna...

Wakacje,piękna,słoneczna pogoda
Jedzie rodzina autem,
W ciszy panuje zgoda.
Ktoś prowadzi pojazd,
Ktoś czyta książkę,
Ktoś się rozgląda dokoła,
Rodzina taka wesoła.
Kiedy dojeżdżają pięknie
Ich właściciele pensjonatu witają.
Przybyli jako kolejni goście,
A miejsce tak magiczne.
Ale tym co widzą wokół
Są wprost zachwyceni.
Powiedziała żona do męża
Tu jest prześlicznie.
Dzieci, a córki to były,
Już nowych przyjaciół zdobyły
Każdy dzień ma program swój,
A ty stary przyjacielu mój,
Powiedział dyrektor hotelu,
Czuj się jakbyś był w raju
Nie w byle jakim motelu.
Tak jakby elita się tylko bawiła,
A z tym słowem,
Coś przychodzi, coś mija.
Jak zrozumiał przyjaciel przyjaciela
Jesteśmy tu
A to miejsce tego marzyciela,
Który zdobył pieniądz
I czasem bywa przesadnie
Rozrzutny słowem nie biednym.
Ale jemu pewnie teraz bardzo potrzebnym.
I tak każdy czekał na pierwszy dzień
Tego pobytu w miejscu rajem nazywanym.
Dziewczyny z rodzicami siedzą
Grzecznie przy stole.
Są dorosłe już w wieku dojrzewania.
Patrząc na to co je otacza,
Każda ma swoje myśli,swoje zdania.
Jednej wszystko się podoba,
A druga ma kapryśną minę.
Szuka normalnych chwil rozmowy.
W pewien wieczór czas był jakiś inny.
I tak przypadek sprawił że wlasnie ona zobaczyła gdzie jest miejsce,
Gdzie bawi się młodzież wyzwolona.
Widoku takiego jeszcze nie poznala,
Czy się wystraszyła czy trochę bała.
Nikt jej nie zapytal,
Ale usłyszała muzykę
I pełen parkiet młodych ludzi.
Stała u boku nieśmiała
Aż wpadła para inna
Niż te które tańczyły.
Ich taniec oczy jej onieśmieliły.
Oni tańczyli lepiej od innych,
Bardziej śmielej
Chłopak tańczący ją zauważył,
Złość jego oczu,
A ona o nim juz marzyła.
Zapytał kim jest i co tu robi sama?
I że tego parkietu sobą nie ozdobi.
Była to jego rada,
Jak od przyjaciela.
Ona jednak została
Bo była niedziela.
Wesołe miejsce
I tańce jakich nie znała.
Chłopakowi do myślenia
Swoją obecnością
Wiele pytań zadała.
W chwili, która z muzyką
Spotkały się ich spojrzenia,
Nie powiedział jej podchodząc
Do widzenia.
Poprosił ją bo zatańczyć z nim chciała,
Może spróbujesz ze mna,
Może byś się nauczyła,
A ja bym też spróbował.
Czy potrafię nauczyć ciebie
Tego co sam już robię od lat?
Może to nie będzie takie trudne.
Dziewczyna zawstydzona przyjmuje zaproszenie
Do tańca, który dla niej nieznany.
I tak się zaczyna przgoda,
Wakacyjny starszy chłopak,
W tańcu poznany.
Tańczą a ona jakby śniła,
Tak wiele zobaczyła.
Poranek kolejny dzień,
Nauka tańca,
Kolejne dni,
Słoneczne i deszczowe...

autor

Magda1970

Napisany: 2018-10-28 Dodano: 2018-10-28 11:17:48

Ten wiersz przeczytano 654 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie