Filozofia człowieczeństwa
Są ludzie będący jak gwiazdy
tak bliscy, a jednak zbyt odlegli
Są tacy jak księżyc
Dają światło, ale bywają niezauważeni
Są ludzie jak komety
co zbyt szybko wypalają się z
człowieczeństwa
w gonitwie za wciąż nieosiągalnym
Są ludzie będący jak całe konstelacje
to właśnie oni
próbują łączyć tych, którzy się oddalili
zbyt daleko
swoją obecnością dotykają duszy
po to by do ciasnych zakamarków
wpuścić trochę nadziei i wiary w to,
że człowieczeństwo nas nie odczłowieczni
Komentarze (12)
Ciekawe spostrzeżenia :)
Pozdrawiam :)
Ciekawa refleksja, a ludzie są bardzo różni, bywają i
tacy którzy są obrażeni diabli wiedzą o co i dają się
manipulować innym osobom.
Dobry wiersz, bardzo mi się podoba Kasiu,
miło znów Cię widzieć, pozdrawiam serdeczne:)
Są różni, zgadza się
Pozdrawiam
Piękną refleksja nad człowiekiem, człowieczeństwem,
pozdrawiam :)
ci ostatni są ziemskimi aniołami, ostatnio sama
korzystam z ich pomocy, która daje mi tyle światła,
bym mogła przekroczyć próg następnego dnia :)
Bardzo mi się podoba Twój wiersz...miłego dnia;)
Ciekawe spojrzenie na ludzi. Czy w finale nie lepiej
brzmiałoby "nie odczłowieczy" od "nie odczłowieczni"?
Miłego dnia:)
Ciekawe rozważania na temat człowieczeństwa.
Filozoficznie u Ciebie :)
fajne porównania.(Ci jak księżyc tylko odbijają cudze
światło)
Być człowiekiem nie jest proste być dobrym trudno ,być
szczerym kosztowne bo przyjaciół stracisz życzliwy
straci szacunek bliźnich i ostatnie pieniądze chyba
dowiodłem że być zwykłym człowiekiem wcale nie jest
takie proste a co mówić być dobrym
Piękna refleksja i te porównanie ludzi do ciał
niebieskich. Tacy są, to prawda. Pozdrawiam
serdecznie.