Filozoficzna mądrość

Pewien filozof i jego żona
w małżeńskim stadle lata przeżyli
gdy On mądrością Ona zaś pracą
dziwny dla ludzi związek tworzyli

I jak przystało na filozofa
rozumem dzielił małżeńskie cnoty
posiadł mądrość przewidywanie
sprzątanie pranie to Jej przymioty

Mijały lata w w codziennym młynie
do czasu kiedy umarła żona
pozostawiając cały ten majdan
odeszła w zaświaty niedoceniona

Mąż który dotąd rozdawał karty
choć nieraz czuł się ograniczony
miał teraz wolność myślenia słowa
On był tu Panem i był spełnionym

Nie wiedział biedak jak bardzo się mylił
gdyż nic za darmo się nie dostaje
nie miał kto sprzątać zrobić obiadu
a od myślenia nikt się nie naje

Pokoje kuchnia obejście domu
duszącym kurzem i brudem porosły
a męża którego praca męczyła
sprawy przyziemne jakoś przerosły

Jeśli ktoś myśli filozoficznie
i musi żyć w zgodzie z zasadami
ten może stracić coś bezcennego
nie patrząc sercem ni uczuciami

Rozsądek mądrość wtedy zyskują
kiedy mąż pojmie że żona darem
kolebką jego inteligencji
służącą Panią ostoją filarem

autor

renia

Napisany: 2012-12-03 Dodano: 2018-12-03 08:52:27

Ten wiersz przeczytano 567 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie