Finezyjny walc

Już księżyc błyszczy półmrokiem,
ścieląc swój witraż na ścianach,
już dźwięki pierwsze uchodzą,
cichutko, jak takty w zegarach.

To muzyka, co zmysły rozpala,
zaprasza powabnie do tańca.
Ty weźmiesz mnie za rękę
i zwiewnie zatańczmy walca.

Wiruje nam lekko w głowach,
powiew szeleści sukienką,
Tak pięknie mnie prowadzisz,
aż czuję się wielką tancerką.

Czarujmy te piękne chwile,
wiecznie tak mogło by trwać.
Niech w nas ten taniec żyje,
dopóki nogi będą nas rwać.

Rozkosznie płyniemy w takt rytmu,
wtopieni w swoich ramionach,
milczeniem rozmawiać pragniemy
o naszych namiętnych przygodach.

Dalej i dalej przed siebie,
niech nas uczucie unosi,
wirujmy tak jeszcze długo,
aż ulegniemy słabości.

Ucichła upojna muzyka,
wdziera się promień słońca,
ostatni sen marzeń znika
i prysł czar tanecznego końca.

E.K.
2020

autor

ElaK

Napisany: 2020-01-22 Dodano: 2020-01-23 08:12:36

Ten wiersz przeczytano 679 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie