Fizyczna refleksja
Odpychają nas od siebie
Jak magnesów jeden biegun
Coraz dalej oddaleni
Niczym wszechświat rozszerzony
Często cięzko jest bez Ciebie
Brak mi Twych śladów na śniegu
Przykro także Matce Ziemi
Gdy idziemy w różne strony
Mamy także punkt krytyczny
W sercach jest przeostry kryształ
Piekło-niebo ogień-woda
Tną się ciągle nasze krzemy
Był początek fantastyczny
Teraz popiół oraz zgliszcza
Mimo wszystko będzie szkoda
Gdy się kiedyś rozstaniemy
Komentarze (4)
wiersz aż zazgrzytał żalem w zębach
Bardzo wymowny wiersz. Myślę, że każdej miłości jest
szkoda, nawet tej trudnej i najmniejszej. Pozdrawiam:)
Proponowałabym zmienić formę - lepiej będzie wyglądać
i brzmieć wiersz, gdy przekształcisz cztery strofy z
krótkimi wersami na dwie z dłuższymi wersami i układem
rymów abab. W obecnej formie rymy się gubią w trakcie
czytania. Poza tym "Brak mi Twych śladów na śniegu"
zamieniłabym na "Brak mi śladów Twych na śniegu", bo
rozłożenie akcentów w tym jednym fragmencie zaburza
rytm całości.
Bardzo przemawiający wiersz, od którego otrzymałem
wyraźny przekaz-wzburzoną refleksję.
Wiersz,który jakby zawekować w słoiku , starał by się
wyjść na wolność w poszukiwaniu szczęścia.
Tak jak obrót zamykania i otwierania.
Pozdrawiam serdecznie skromny :)