Flakon pełen smutku

Wiersz powstał 2017 r był jednym z pierwszych po długiej przerwie z poezją

Już mych oczu choć tak głodnych nie nakarmisz
bo wspomnieniem nie smakujesz tak jak dawniej
łzami w oknie doznań aromatow zrywasz karnisz
Wytraciłaś słodycz i smakujesz już wytrawniej

Choć niezręcznie - jednak przestać nie potrafię
wypadałoby nie tęsknić - idąc dalej- sam już nie wiem
Wiem dziś jedno - do zamkniętej bramy już nie trafię
a zapomnieć przyjdzie mi o Tobie w zimnej glebie

Subtelny bukiet wspomnień w kardiologii flakonie
a w nim myśli choć już dawno ścięte - nadal żywe
wciąż podlewam łzami wspomnienia - flakon tonie
Skąd tej wody tyle w tym naczyniu - niemożliwe

Niechciany nagle smutek jakby własną ścieżką
ciężkim krokiem idzie przez horyzont moich myśli
a oddalić go od siebie jednak nadal bardzo ciężko
Drogi się rozeszły - a na starcie żeśmy razem wyszli

Nasze ścieżki to już przeszłość - trawą wnet zarosną
lecz tak szybko pewnie się nie zrośnie moje serce
Wiersz ten - jakże smutny choć pisany właśnie wiosną
tak radosna zawsze pora dziś zasmuca sensem

Wróciłem do niego poczyniłem drobne poprawki i oto jest . Miłego czytania.

autor

Arturro

Napisany: 2017-03-21 Dodano: 2020-01-19 15:35:35

Ten wiersz przeczytano 1237 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie