Fontanna

Powstaje fontanna bezimiennych,
światłem z cienia wyrywająca słowo upadłych aniołów.
Mrokiem posłusznym chwil -
ulotność skroplona z tętnem bogów zaciska kleszcze granitu.
Wiekuiste łono znęcone nagłym wznieceniem
posuchy rośnie pośrodku ulicznych przekąsów.
I tylko pamięć zachmurzonych promieni
w nicości porywa strąconą ulotność zachwytu.
Myśląca gwiazda patrzy na dusze
z wnętrza fontanny wiatrem wstrząśnięte nad ziemią.
A cokół okrągły z kręgów kamieni,
krwią tkwi w ciemnym słońcu odwiecznej pochodni.

autor

Laiik

Napisany: 2006-02-15 Dodano: 2006-02-16 10:13:23

Ten wiersz przeczytano 756 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie