Fotograf

Pijane zegary w wieczności hulają,
Czas rzeczywistość wycina z kolorowego papieru.
W jednej chwili flesze, migawki błyskają,
Już ma w garści ten szczególny moment wyłoniony z wielu.

Jest złodziejem życia, dziejów manipulantem.
Obrazy w lustrzaną ramę oprawione, odbija w jeziorze.
Walczy z czasem, ulotności posłańcem,
O słońce i rzekę, dziewczynę, i morze.

Budzi się rano, znów się pytając:
Jak z fotografii ułożyć całość?
By życie ciekło ciurkiem nie zwlekając,
By ze mnie coś tutaj zostało.

Po latach otworzą szkatułę wnukowie-spadkobiercy,
Wspomnienia ułożą wyrwane z celi przeszłości.
Zostanie wskrzeszone minione z rąk śmierci-teraźniejszości oszczercy.
I będzie istniało, choć dawno na pustyni bieleją już kości.

autor

Nemo

Napisany: 2007-04-11 Dodano: 2007-04-12 09:15:58

Ten wiersz przeczytano 407 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie