Fotografia

fotografia za szkiełkiem czasu wpół zaniemówiła
znieruchomiałym posągiem patrzy czyjaś twarz
oczy zza grobu wydobyte szeptem wypowiadają
co zdarzyło się ledwie wczoraj – jeden wiek wstecz

pamiątka po czasach własnego niebytu w szufladzie
kurzem pokryta zapomniana od wielu długich lat
oczekująca zrozumienia dziwnych kodeksów moralnych
spowinowacona z memento śmierci czeka na mnie

gładka twarz zwrócona ku matce-ziemi wciąż młoda
na fotografii oprawionej w szkło zatrzymanego czasu
martwa a jej usta wciąż powtarzają mi nocami mantrę
„kiedyś ty też będziesz tylko zakurzoną fotografią”

autor

Szrajberka

Dodano: 2006-04-25 16:16:32

Ten wiersz przeczytano 596 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie