Fotografia

Niebieski koc na zielonej łące
Na nim ja, moja siostra, mój brat
My – brzdące

I to słońce jasne, rześkie
światło, wtedy jeszcze boskie
Pośród mleczy żółtych
migoczące

zapraszające
do zabawy
klucz do drzwi
percepcji dające

I tak wiecznie już –
Moja siostra, ja, i mój brat
na nieskończonej łące
wśród pozaczasowego światła

Światła kiedyś jedynego
kiedyś pochodzącego od niego
A dziś jasność

Kosmosu

autor

Poukładany

Napisany: 2019-05-02 Dodano: 2019-05-08 03:36:10

Ten wiersz przeczytano 545 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie