Fotografie
Buzie uśmiechnięte, włosy rozwichrzone
zatrzymane w kadrze w mym pokoju wiszą,
dawno już robione stare fotografie
pozostały ze mną, koją serce ciszą.
Gdy chandra mnie brała, siły opadały
wtedy wasze buźki pomocne mi były,
kiedy uśmiechnięte szczęśliwe widziałam
o swej smutnej doli zaraz zapomniałam.
Takie życie matki gdy dzieci daleko,
tylko fotografie wasze wszędzie stoją,
co byłoby lepiej może mi powiecie,
mieć was tu przy sobie, czy daleko w
świecie.
Komentarze (17)
Taki to los nie jednego spotyka, że wychowuje dzieci a
później pozostaje w samotności. Odpowiedź
winna brzmieć w zależności od charakteru dzieci. Znam
rodzinę po sąsiedzku że dwoje dzieci pijaków jest przy
matce wyłudzają emeryturę, jeść musi im dać a jeśli
niema żarcia, straszą ją nożem. Policja
nie reaguje bo takie prawa. Wiele jest matek,które
opłakują za dziećmi , które z braku pracy i chleba
w dobrowolnym przymusie pozostawili dom rodzinny
i pracują na obcej ziemi. Tu tęsknota matki i dzieci.
Pozdrawiam
tak jak u mnie Tatianko :) Pozdrawiam :)
dzieci jak ptaki odfruwają z rodzinnych gniazd
lecz teraz w dobie internetu można z nimi porozmawiać
przez skype i widzieć w kamerce
lecz rozumie Twoją za nimi tesknote
pozdrawiam:)
mam dzieci przy sobie, bo jeszcze małe, ale potrafię
zrozumieć tęsknotę matki...chyba też nie chciałabym aż
tak się z nimi rozdzielać
Zatrzymane życie w kadrze! dobrze, że chociaż mamy
tyle ze wspomnień i aż tyle+++++
Pozdrawiam serdecznie :))
Pięknie pieścisz słowem...Gratuluję.
Wiersz bardzo zmysłowy. Potrafisz poruszyć serce
czytelnika. Pozdrawiam:)
Tęsknota wielka przewija się w Twoim pięknym, lekko
smutnym wierszu. Bardzo na TAK:) +++
Piszesz o dzieciach, które wyjechały, tylko fotografie
zostały.
Moje dzieci jesze ze mną są ale na ścianach mam ich
zdjęcia jak byly małe.
Czas tak szybko mija.
Mogę sobie wyobrazić co czujesz.
Tamte czasy ze zdjęć już nie wrócą.
Ale są pocieszeniem, wspomnieniem tamtych dni.
Pozdrawiam:)
najważniejsze, żeby dzieci były szczęśliwe i żeby o
mamie pamiętały tak jak Ty o nich pamiętasz :-)
Tęsknota nieuchronna, gdy się do pustych pokoi
zagląda.
Pozdrawiam)
Fotografia potrzebna,by przytulić gdy doskwiera
tęsknota,ale świat się zmniejszył i już"nie ma złej
drogi do mej niebogi":)Pozdrawiam ciepło+++
zatrzymane wspomnienia w pożółkłych fotografiach
przechowywane w albumach czasu
Gdy dzieci wyfruną z gniazda
wszystko się zmienia,
zostaje tęsknota i wspomnienia.
Wiersz tęsknotą pisany i nadzieją.
Pozdrawiam :)
Chandrowe myślenie , starsze fotografie i te wyuzdane
odległości.
Wiersz subtelny , bo ciepły ;)
Pozdrawiam Skromny :)