Fotografion
zapewne byłam tą upragnioną kobietą
gdy zbierałam muszle nad morzem -
schowałam je majestatycznie w sejfie
zwietrzeją? jak myślisz:
oddam kiedyś wnuczce
by poznała tajemnicę kobiety całą w
sepii
może wyniesie ją na ołtarze
albo ciśnie w otchłań
autor
Ewa Kosim
Dodano: 2018-08-04 00:01:15
Ten wiersz przeczytano 5353 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Dziękuję
Jak zawsze przepięknie :)
Ciekawy wiersz i podoba się bardzo:)))pozdrawiam
cieplutko i;)
Ciekawie.
Dziękuję
Bardzo dobry wiersz a czas pokaże.
Pozdrawiam serdecznie.
Dziękuję :) pozdrawiam
Co po nas zostanie hmmm może i pamiątki kto wie
Pozdrawiam autorkę:))
Co po nas zostanie hmmm może i pamiątki kto wie
Pozdrawiam autorkę:))
Hmmmm-:) to jest ciekawa treść!
Myślę, że tylko atomowa bomba - potrafi wszystko
obrucić w pył, który będzie więcej wart niż ta
odbitka-:)
Pozdrawiam!
Wiersz z optymizmem i do przodu :) Pozdrawiam
serdecznie +++
Ewciu będąc kiedyś nad morzem, trafiłem po burzy
na brzeg, to co tam zobaczyłem, przeszło moje
najśmielsze oczekiwania. W starych chaszczach
przyniesionych przez fale, cała masa bursztynów.
Pół walizki tego przywiozłem, do dziś rozdaje, aż
niewiele tego zostało.
Odrobinę ochłody Ewciu życzę.
pozostaną tylko po nas pamiątki, a i to na krótko...
Pamiątki mają moc, myślę, że dobrze gdy je
przechowujemy,
jak zwykle niebanalnie oddany temat.
Miłego dnia Ewo życzę:)
może wyniosą Cię.. na ołtarze :)