Fragment ludzkiego istnienia.
jak krajobraz po krwawej bitwie
głos przegranych który nigdy nie milknie
i ci
co wygrali w życiu nie raz
ciągła pogoń zawiłej miłości
aby umrzeć w doskonałości
i ci
co nie mieli nigdy nic
setki pytań w przestrzeni kołyszą
odpowiedzi stłumione ciszą
i ci
co wolą nie pytać już
krok po kroku szarego człowieka
jeden biegnie a drugi czeka
i ci
co odeszli w ciszy snu
sznur uniesień upadków i wzlotów
łza na skroni bez powodu
i ci
co nie muszą płakać już
fragment ludzkiego istnienia
połykane zachłannie pragnienia
by zrozumieć
następny swój gest..
Komentarze (2)
końcówka mnie urzekła jest niesamowicie trafna Bardzo
dobry wiersz Plus z przyjemnością Wart przeczytania
:)
Tak , to jest fragment...nie wszyscy zyją tak jakby
chcieli, nie do wszystkich zapukała miłość i
szczęście...