Francjo, córko Kościoła

Przed ostatni wiersz odnoszący się do Francji i okolic.

"Francjo, córko Kościoła".
20.07.2016r. środa 13:24:00

Francjo, córko Kościoła
Ciebie świat o rozum woła,
Bo trzeba dostrzegać znaki Boga
I dzielić się tym odkryciem
Z pozostałymi braćmi w chrześcijańskiej wierze.

Francjo, co z flakonem witasz gości,
Którzy gruchotają Twe kości
Musisz podążać w stronę pojednania
I sprawić, by nikt nie chciał Cię i nas zabijać.

Francjo, Pan Jezus mówi,
Że Jego bratem, siostrą i matką
Jest ten, kto pełni
Wolę Niebieskiego Ojca.
A, ty czyją pełnisz wolę,

Czy czasem nie diabła?

Francji, Pan Bóg nie przekreśla żadnej gleby,
Ale musisz uświadomić sobie, że wielkie masz potrzeby,
By prawda, która została zawarta w przypowieściach
Była zawarta w życiowych powieściach.

Francjo dokonaj samodzielnego trudu rozumienia,
Że w złą stronę Twa gleba i cała niemalże Europa się przemienia.

Nie stawajmy się najemnikami
I zrujnowanymi egzystencji pomnikami,
Bo już najwyższy czas na przebudzenie
I na zakochanie się w RZYMIE!

Francjo, córko Kościoła
Ma Wola do Ciebie woła
I szlocha nad losem,
Który sobie gotujesz
Wraz z wyciągniętym spod ciepłej kołderki nosem.

Francjo pokochaj z powrotem Jezusa,
Jego Matkę i Ojca,
Niech Twe serce znów się pięknie wzrusza.
Wtedy mniej atrakcyjniejszy będzie grzech,
Minie Cię cały ten pech
I silnie się przekonasz,
Że warto trwać w Jezusie,
Naszym Zbawicielu,
Największym Przyjacielu!

Dziękuję za wczoraj i dziś. Zapraszam na jutrzejszy wiersz nieco oddalający się tematyką.

autor

AMOR1988

Napisany: 2016-07-20 Dodano: 2016-07-22 10:43:41

Ten wiersz przeczytano 933 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie