Fredrykowskiego przygody...

Rączki całuję Paniom, zaiste,
choć me intencje zazwyczaj czyste,
to jednak dzisiaj, posmak luksusu.
Ważne by pragnąć - nie robić z musu.

Przeto zapewniam, mimo złej sławy,
że ze mną zawsze dobre zabawy...

Pamiętam ongiś w wuja alkowie -
Fredry znanego - każdy to powie -
działy się sprawki z mojem udziałem.
Było to wtedy, gdy jeszcze ciałem
mogłem się chwalić gładkiem jak jedwab.
Pierw było skromnie, zaledwie jedna -
lecz, gdy ta wyszła z rumieńcem chwały
przypędził orszak dzieweczek cały.

Oj było było, działo się działo -
Dlatego mówię, dbajmy o ciało.
I niech nam darzy Marija Santa,
by można życie wieść bonwiwanta.


Nie są to mrzonki, sny marzyciela -
byt to na jawie - weźmy Aniela...


Przyszła niewinnie, jak cna niewiasta.
Z dworu przyniosła po balu ciasta.
Że niby tak ot, zwykła wizyta.
Placka nie tknąłem, ale kobita... -

pieprz i wanilia w jednej postaci.
W takich wypiekach człek się zatraci.
I żadne inne piaskowe babki
nie wywołają tej u mnie chrapki
co ta Aniela, co przyszła z dworu.

Nie chcę nikomu popsuć humoru,
przeto już temat zmienię na Józię.
Pomnę ja tamte krótkie podróże,
gdziem po zajazdach bywał ukrytych.
To wtedy Józia. No, wzór kobity!


Powiadam cudo! Co za walory! -
tam i gdzieś, ówdzie -
zdrowy powstałem, choć byłem chory.
Wiesz Waszmość, wtedy bida i nędza.
Już z karczmy wołać spieszyli księdza
i ona, Józia, znikąd wniknęła.
W minutę znikła ma influenca,
kiedy ta szelma mną się zajęła.

Uważasz, Waszeć, na tę kurację?
Z grobu podniosłaby umarlaka -
w taką to przy tym wpadła wibrację,
niczym maszyna parowa jaka.
No przypomnijże, Waszeć, imiona! -
no ta przesławna dzisiaj Rakieta -
ta... niejakiego imć... Stephensona.

Taka w chorobie tylko kobieta!

Z uwielbienia dla A. Fredry.

autor

Predator57

Napisany: 2021-01-04 Dodano: 2021-01-04 12:33:23

Ten wiersz przeczytano 2112 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Pastisz Klimat Wesoły Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie