Frela

czyli do roboty

We wsi miyszko fajno frela, co wołajom na nia Ela.
Nic tej Eli nie brakuje i Francika tesz szteruje.
Chciołby zagodać do Ele, bo on ni mo swojij frele,
ale Francik sie gańbuje i yno sie oblizuje.
Idzie Francik z baru w nocy, Ela mu po głowie loce,
widzi światło tam w łaziynce: może ona myje rynce?
Abo inne czynści ciała, może bydzie sie kompała?
Piwo z głowie zaszumialo i rozum mu odebrało.
Za płotym drzewo stoi, obejrza se piersi twoji,
yno trocha ciepna okym i se pójda dali potym.
Zaros bydzie on za płotym, aż tu czimie coś galoty,
sztacheta mo w nogawicy, jusz pod płotym z bólu ryczy.
Nogawica rozerwano i szczaskane mo kolano.
Słyszy Ela, jak coś czasło i wartko zgasiła światło.
Owijo sie do ryncznika, widzi w zegrodce Francika.
Idzie do sklepu Francik rano, odarte całe kolano.
Posłała go po chlyb matka, to on poszoł w krótkich batkach.
Nazot wraco Francik z chlebym, a na kole Ela jedzie:
Boł żeś wczora zaś ożarty, żeś przegroł galoty w karty?
Coś to zrobiół w te kolana, chyba piółżeś aż do rana?
Francik głowa yno spuściół i kalup sie dudom puścioł.
Nic Eli nie odpowiedzioł, cały tydzień w doma siedział.
Chodziól yno do roboty, żeby fondnyć se galoty,
nie boł w barze,czy w kościele, żeby kajś nie spotkac Ele.

Jak chcesz poznać jakoś frela, weś na lody jom w niedziela,
abo kup jakigo kwiotka i powiydz, że chcesz sie spotkać.
Możesz wzionś jom na zabawa, abo kajś na jako kawa.
Nie czeba zachodu wiela, żeby spotkac jakoś frela.
Szeptniesz ji coś na uszko i zabije ji serduszko,
jak sie ji spodobosz może, ona sama ci pokoże...

autor

stan09

Napisany: 2005-07-27 Dodano: 2006-03-03 13:18:57

Ten wiersz przeczytano 900 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie