Frida i Diego

Uniosła się na skrzydłach miłości, sięgając nieba i
nagle...gleba. Rzeczywistość ukazała, co ma dla niej
do zaoferowania.
Zdrada zawsze sprowadza na ziemię.
Podoba mi się Twoja Frida.

Wiesz Mirabello ja też czasem
miałam takie niekonsekwencje w wierszu, ale bywało, że
ktoś mi je uświadamiał, tak po prostu czuję, że brzmi
to dziwnie, ze ktoś się unosił i spadał, no moim
zdaniem jedno drugiemu przeczy, wybacz, że się
czepiam. Piszesz ciekawe, krótkie,współczesne formy,
ja staroświecka baba jakoś nie tak nie umiem, ale ten
wers mi nie gra, no sorry.
Pozdrówka ślę i miłej soboty życzę:)

Dziekuje za te uwagę Tanczaca, przemyśle oczywiście
to , choć wydaje mi sie ze mozna spaść unaszac sie ,
ach juz sama nie wiem, popracuje nad tym . Pozdrawiam

P.S W moim odczuciu
pierwszy wers jest nielogiczny,
bo unosząc się w niebo nie mogła
spadać jednocześnie, może np
Gdy była już w niebie spadała szybko, albo inaczej,
sorry, ale ten wers warto poprawić, w moim odczuciu,
oczywiście.
Miłego dnia :)

smutny obrazek artystki i bardzo udany, nietuzinkowe
metafory :)

Podoba mi się.

Wymowny wiersz, od dawna się przymierzam do napisania
wiersza
o Fridzie, ale jakoś brak
konceptu, a że to postać niezwykła, to chciałabym tym
bardziej aby wiersz był udany.
Może kiedyś, się z nim zmierzę:)
Miłego wieczoru życzę:)

Podoba mi się, dobry wiersz, niebanalny, zatrzymał
mnie.

Bella zbyt piękna by cierpieć...Pozdrawiam :0

Dobry wiersz

bardzo mi się podoba, zwłaszcza ta metafora z
malowaniem wnętrza, świetna :-)

Świetny wiersz; 'skuta metalową kolumną malowała
wnętrze rozdarte na wylot'...smutny obrazek ale podoba
mi się metaforyczny sens i przekaz.
Pozdrawiam.

Witaj Mirabelo, Twoja peelka tez dzisiaj maluje ale
jakże inaczej (nawiązuje do innego wiersza). "rozdarte
na wylot wnętrze" oddaje doskonale stan ducha peelki.
Ech to życie, czasami spadamy bez spadochronu a Diego,
no cóż zajęty bujaniem w obłokach z kimś innym.
Zaliczam ten wiersz do tych 'gadających' emocjami.
Serdecznosci.

Proszę odczytaj maila.

dobry utwór