galeony kwietnia

niebo nad nami było twarde
zapadło w miasto granatową muzyką
aż po wierzchołki wież
tylko gołębie ocalały za kurtyną deszczu

przez ametysty i oszalałe nuty kukułki
czas wszystkich rzeczy wymykał się z ręki
zatrzymując kroplę na kostce bruku
aż wybuchła wiosna bielą przebiśniegów

co się zbierały w matowy brzęk światła
pod powieką wciąż kołując żądłem
w gęstej źrenicy nocy
prostując obolałe kolana chodników

dlaczegóż by nie zabić się przed lustrem
i przejść jak alicja na tamtą stronę
bez słów listów obrazów

w końcu to tylko bajka

autor

Amadeusz

Napisany: 2008-01-11 Dodano: 2008-01-16 20:43:16

Ten wiersz przeczytano 373 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie