Garb
Garb
Pokuta za grzechy niczyje,
z ruin miast wsi
tułają się życia
bez nadziei w przyszłość,
i tylko wiatr im w oczy gra a
słońce urąga zmęczeniu,
chłód myśli w każdym ciepłym ciele
radość gdzieś zagubiona i
tylko drogę łzy znaczą
skrzętnie chowane przez piasek
tułacz ich nigdy nie zobaczy
gnany ze swojej ziemi...
Łódź 04.09.2014 Mirosław Leszek Pęciak
autor
miniek183
Dodano: 2014-09-04 11:51:33
Ten wiersz przeczytano 489 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Smutny los tułacza. Czy w czwartym wersie nie miało
być "bez nadziei na przyszłość" bądź "bez wiary w
przyszłość" zamiast "bez nadziei w przyszłość"? Miłego
dnia.