Gasnące Płomienie

Te ciepłe płomienie są nam wszystkim znane.
Uczucie miłości, serce co kochane.
Gdy ktoś nas pokocha płomień świeci jaśniej.
Ale w samotności, bez miłości gaśnie.

Aby go rozniecić na ziemi, i niebie.
Nie trzeba zapałek, powiedz– kocham Ciebie.
Lecz do tego słowa potrzeba miłości.
Aby płomień płonął, w naszych sercach gościł.

Jednak na tym świecie niby co raz jaśniej.
Lecz u wielu płomień w samotności gaśnie.
Błądzi po omacku, tak jak we mgle dzieci.
Czeka z utęsknieniem kto go znów roznieci?

Płomień miłości! Któż z nas go nie zna? Płonie jasno ogrzewając nasze serca błogim uczuciem ciepła. Ale tak jak lampa potrzebuje oliwy aby płonąć, tak płomień miłości potrzebuje naszego uczucia, bez niego gaśnie, bywa że już na zawsze.

autor

Andrzej

Napisany: 2006-08-08 Dodano: 2006-08-08 00:01:17

Ten wiersz przeczytano 444 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie