Gasnę

Lśnienie, zamglenie, chmura, mgła, smutek…
czemu te wszystkie czary są do wiary?
bo… jak uwierzysz to taki jest skutek,
że właściwie stajesz się stary…

Jak ogień, sto trwóg, zapalisz się i gaśniesz,
żar błyśnie, czar pryśnie, oczy zaszkli,
zanim się obejrzysz, jak zapałka zaśniesz,
i ktoś was dobrych nauczy być was złych…

Bo ile, kto żyje ten wie, kto ile świeci,
pełen ogień, czy tylko iskierka,
to prawda, czysta, jak na spowiedzi,
a to wszystko prawda niewielka.

Bo czym jest prawda zwykła w prawd stosie,
tym samym, co iskra w ognisku…
tym, co denerwuje, w nie wybranym losie,
w tych wszystkich niesłyszalnych pisków…

autor

rav

Napisany: 2010-06-03 Dodano: 2010-06-03 01:21:08

Ten wiersz przeczytano 659 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie